گل نرگس

? تمام خوبی‌ها در ائمه (علیهم السلام) جمع است اما امام حسین (علیه السلام) یک ویژگی خاص دارد و آن مظلومیت و شهادت است که همین، عامل محبت است. ما با #گریه و #عزاداری این ارتباط را تقویت می‌کنیم. این ارتباط بر اثر غفلت و زندگی روزمره ساییده می‌شود. گناه و لهو و لعب هم این ارتباط را می‌سوزاند. خداوند اگر کسی را دوست داشته باشد، او را گرفتار بلایی می‌کند تا دوباره رو سوی خدا و ائمه کند. بلا برای کسانی است که خدا دوستشان دارد.
? #دهۀ_اول_محرم نیز مرحمت بزرگ خداست. می‌توان در این دهه از ماه رمضان نیز بیشتر بهره برد، به شرطی که حق این دهه را بکوشیم. خالصانه در روضه شرکت کنیم. استاد ما می‌فرمود #روضۀ_خلوت بروید. جایی که شما را نشناسند. طوری که شرکت در روضه هیچ نفع دنیوی برای ما نداشته باشد. حتی «قبول باشد» هم به ما نگویند. البته گاهی ما به مجلس شلوغی می‌رویم تا از بیان آن گوینده دینمان را بیاموزیم. این، حسابش فرق دارد.
۶/۷/۹۶?
حضرت آیت‌الله استاد جاودان (حفظه الله)
? #محرم 

? #عزاداری 

? #امام_حسین (علیه السلام)

عبیدالله بن زیاد چون از حرکت امام حسین (ع) به سوی کوفه آگاه شد، حصین بن تمیم تمیمی را با چهار هزار نفر مرد جنگی به «قادسیّه» فرستاد.

 کاروان امام حسین علیه السلام پس از گذر از “واقصه” در روز سه شنبه مورخ 26 ذی الحجه سال 60 هجری قمری وارد “شراف” شد.

در این منزلگاه امام حسین(ع) سحرگاهان به جوانان دستور دادند که آب زیادی بردارند. آنان از شراف حرکت کردند و صبح را تا هنگام غروب آفتاب راه پیمودند، گویا امام (ع) تصمیم داشتند در “قرعاء” که منزل دیگری از منازل حجّاج است، اقامت نموده و بعد از آنجا تا “مغیثه” [آخرین منزل حجاز] و از مغیثه تا “قادسیّه” که در ابتدای عراق قرار دارد، کوچ کنند. 

عبیدالله بن زیاد چون از حرکت امام حسین (ع) به سوی کوفه آگاه شد، حصین بن تمیم تمیمی را - که رئیس شرطه ی او بود - با چهار هزار نفر مرد جنگی که حر بن یزید ریاحی نیز از جمله آنها بود به «قادسیّه» فرستاد.

حصین بن تمیم تمیمی  لشکرش را در فاصله ی “قادسیّه” تا “خفّان” و “قُطقُطانیّه” تا “لَعلَع” و نیز از"واقصه” تا راه شام و راه بصره مستقر کرد تا راهها را دقیقاً زیر نظر بگیرند تا از ورود و خروج افراد از آنجا اطلاع یابند. 

در راه امام حسین علیه السلام گروهی از اعراب را ملاقات کرد و از آنها سؤال فرمود، گفتند: “ما چیزی جز این نمی دانیم که به آسانی نمی توانیم وارد و خارج شویم.” امام (علیه‌السلام) در همان مسیر، ادامه ی راه دادند. 

روایت شده که: “در میانه ی راه و به هنگام ظهر ناگهان مردی فریاد زد: الله اکبر! امام حسین(علیه السلام) نیز تکبیر گفت و سپس رو به آن مرد کردند و فرمودند: “برای چه تکبیر گفتی؟”

آن مرد گفت: “درخت خرما می بینم!”

آن دو مرد اسدی گفتند: “ما هيچ گاه در اين جا، حتّى يك نخل هم نديده ايم.”

امام (ع) به آنها فرمود: “پس به نظر شما او چه دیده است؟”

گفتند: “اینها طلایه داران لشکر دشمن و گردن های اسبان آنهاست.”

امام حسین فرمود: “به خدا که نظر من نیز همین است.

پس امام فرمود: “آيا در این منطقه پناهگاهى هست كه بدانجا پناه ببریم و آن را پشت سرِ خويش نهيم و با اين قوم، از يك سمت، مقابله كنيم ؟”

گفتند: “آری، در ناحیه چپ، منزلی است به نام «ذو حُسَم»»”

پس کاروان امام حسین علیه السلام به قسمت چپ جاده به طرف «ذو حُسَم» روان شد، سپاه دشمن نیز به طرف این منزل می تاخت؛ ولی امام (ع) و همراهانش زودتر به این منزل رسیدند و ایشان دستور داد که خیمه ها را در این مکان بر پا کنند.

جامعه‌ی اسلامی، بدون بهره‌مندی کشور از نهاد خانواده‌ی سالم، سرزنده و بانشاط، اصلاً امکان ندارد پیشرفت کند. بالخصوص در زمینه‌های فرهنگی …..

عطر گل محمدی در خانه پیچید.

بچه‌ها بیمار شده بودند و پدربزرگ با عده‌ای از دوستانش آمده بود برای عیادت.

پیشنهادی به پدر بچه‌ها داد: «ای ابوالحسن! خوب بود برای شفای فرزندان خود نذری می‌کردی.»
پیشنهاد پدربزرگ، آن‌قدر به جا و دلنشین بود که همه‌ی اهل خانه نذر کردند

برای شفای بچه‌ها

سه روز، روزه بگیرند.
حال بچه‌ها که بهتر شد

همگی روزه گرفتند.

روز اول، در تکاپوی غروب و مغرب، فقیری به در خانه آمد

و همه‌ی اهالی خانه سهم افطارشان را به او بخشیدند.

روز دوم، یتیمی آمد و روز سوم اسیری و باز هم بخشش افطارها…
حالا سه روز می‌گذشت که بدون افطار روزه گرفته بودند، که دوباره خانه پر شد از شمیم عطر محمدی…

مادر، در محراب عبادت بود در حالی که گودی، زیر چشمانش جا خوش کرده بود و بچه‌ها از گرسنگی به خود می‌لرزیدند. 
پدربزرگ، طاقت دیدن این صحنه‌ها را نداشت

قلبش را غصه فشرد…
ناگهان جبرئیل نازل شد و خبر داد که خداوند متعال تو و خانواده‌ات را تهنیت می‌گوید، سپس سوره‌ی «انسان» در وصف این خانواده نازل شد، خانواده ای که به مسلمانان به چشم یک خانواده‌ی بزرگ نگاه کرده و نیاز آن‌ها را به نیاز خودشان ترجیح داده بودند.
? الغدیر، ج‌‌3، ص‌111. 
#خانواده

#نزول_هل_أتی
?????

 #امروز_روز_چند_عید_بزرگ_است

1⃣- روز عید بزرگ #مباهله

#آیه_مباهله

?فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِين

(آل عمران/۶۱)

َ

2⃣ سالروز بخشش انگشتر در رکوع و نزول آیه ولایت در حق مولا علی  (ع)

#آیه_ولایت 
«إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ»(مائده/۵۵)
3⃣- سالروز نزول آیه تطهیر و صدور حدیث شریف کساء در جریان مباهله 

#آیه_تطهیر
إنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا(احزاب/۳۳)

4⃣ سالروز نزول سوره مبارکه انسان (هل اتی ) در شان پنج تن آل عبا علیهم السلام می باشد. (آیات ۷ تا ۲۲ کلا درباره نذر و اطعام اهل بیت هست)
وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا(انسان/۸)
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا(انسان/۹)

…

إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُم مَّشْكُورًا(انسان/۲۲)
?این روز بزرگ به محضر قلب عالم امکان امام زمان ارواحنا له الفداء و شیعیان و محبان حضرت تبریک عرض میکنیم?