گل نرگس

سالگرد رحلت امام خمینی (ره) به پیشگاه قطب عالم امکان حجه ابن الحسن تسلیت.ه

                                         امامت امامت حضرت مهدی رسیده

                                         امامتت  امامتت    مبارکه    مبارکه

                                 اصلاح و تزکیه نفس

  باید دانست اگر انسان ازخود غفلت کند ودر صدداصلاح نفس و تزکیه آن بر نیاید ونفس را سر خود بار بیاورد  ،

   هر روز ، بلکه هر ساعت ،بر حجابهای آن افزوده شود و از پس هر حجابی ،حجابی،بلکه حجبی برای او پیدا شود ،

تاآنجا که نور فطرت به کلی خاموش شود واز محبت الهیه در ان اثری وخبری باقی نماند ،بلکه حق تعالی وآنچه به

او مربوط است متنفر گرددوریشه عداوت حق ومقربان درگاه مقدس او در قلبش محکم گردد، تا آنجا که به کلی

درهای سعادت به روی او بسته شود و راه آشتی با حق تعالی وشفعا(اهل شفاعت)منسد(بسته)گردد.

——————————–

کتاب موعظه خوبان ،سید علیرضا ادیانی وحسن ترابی،ص263.

محبت امام حسین علیه  السلام به حضرت رقیه

حضرت امام حسین مادرش حضرت فاطمه زهراراخیلی دوست میداشت. به همین خاطرهرگاه که خداونددختری به او عنایت می فرمود،نام مادرش حضرت فاطمه زهرا بر او می نهاد ،همانگونه که به خاطر محبت به پدرش،نام پسرهایش را علی می گذاشت .سپس برای امتیازبه هرکدام ازآنهالقبی می داد.حضرت رقیه هم نامش (فاطمه)بوده که به این علت که او کوچکترین فرزنددختر امام حسین بود،به اولقب(فاطمه صغری)داد.

امام حسین،رقیه راخیلی دوست داشت.محبت حضرت رقیه بسیاردردل امام منزل کرده بود.اوهمیشه کنارپدرمی نشست،ولحظه به لحظه هماننددسته گل پدررا می بوسیدوشبهاهم در بغل پدرمی خوابید.

وشایدهمین محبت بی حدواندازه بودکه سبب شدامام حسین حضرت رقیه راباوجوداینکه کودکی کوچک بودبا خود

به کربلا بیاورد . او که عزیزترین عزیزان حسین بود هم باید فدایی راه دوست می شد تا مرتبه جانبازی و گذشت امام حسین در راه دین به همگان ثابت شود.

———————————-

مشاهده شده در کتاب 200 داستان از کرامات و مصایب حضرت رقیه سلام الله علیها،عباس عزیزی، ص 16.

        تمام کربلایی،یا مهدی یا مهدی      

منتقم خدایی               خدا  کند بیایی

بیابخوان توباما              زیارت   عاشورا

گریه کن محرم               که اشکت نصیب است

تو زایر حسینی                که جدت غریب است

بیاد او که تشنه                 گلویش       بریدند                     

صدای غربتش را                چگونه      شنیدند

 به یاد زینب او                  که آتش به جان داشت

وقت وداع آخر                     که  اشک روان داشت

یابن الحسن فدای               فدای دل تو که خون است

فدای تو که اشکت                   زصبرت فزون است